.jpg)
Κοντεύουμε να τελειώσουμε τον βίο του...
Αλλά, για όποιον τον αγάπησε... μια αμοιβαία σχέση μόλις ξεκινά!!!
Καλή ακρόαση!!!
🔊 26ο Προτελευταίο Επεισόδιο - Άγιος Νεκτάριος
Γλυκειά, τρυφερή, όμορφα γερασμένη...
Γεννημένη το 1936. Ογδόντα οκτώ χρόνια γεμάτα σε τούτη εδώ τη πλάση. Έγινε μάνα τέσσερις φορές. Δεν μεγάλωσε όμως μόνο παιδιά, μεγάλωσε και εγγόνια. Το σώμα της σιγά σιγά φθείρεται, μέρα με τη μερά χάνει τους χυμούς του... τη δύναμή του την έχει χάσει από καιρό. Τώρα, σιγά σιγά την εγκαταλείπει και η μνήμη της... δεν θυμάται, ακόμη και τους πιο αγαπημένους...
- Γιαγιά,... πως είναι ο άντρας σου;
- Ποιος άντρας μου; Αυτός που είναι μέσα... δεν είναι ο άντρας μου. Δεν ξέρω ποιος είναι!
- Γιαγιά, τι κάνει η κόρη σου;
- Ποια κόρη μου; Αυτή η κοπέλα που με φροντίζει είναι πολύ καλή!
- Γιαγιά, δεν θέλεις να δεις λίγη τηλεόραση;
- Όχι! Έχω εδώ τη συντροφιά μου!
Απαντά και με το βλέμμα δείχνει τις λιγοστές εικόνες αγίων, που είναι κρεμασμένες στον αντικρυνό της τοίχο.
- Γιαγιά, έτσι που κάθεσαι εδώ όλη μέρα, τι σκέφτεσαι;;;
- Τον Χριστό... αυτός είναι η αγάπη μου!!! Τα πάντα τα έχω αφήσει στον Χριστό!!! Αυτός ας κανονίσει για τη ζωή μου!!! Αν κανονίσει αυτός... όλα θα είναι καλά!!!
Έχει ξεχάσει τον έρωτα της ζωής της...
Τα παιδιά που βγήκαν από τα σπλάχνα της, δεν ξυπνούν πια καμία απολύτως ανάμνηση...
Κάθε στιγμή που έζησε σιγά σιγά ησυχάζει τόσο, που πια δεν ακούγεται τίποτε...
Κι όμως...
Ο Χριστός της, η αγάπη της, όπως ομολογεί, είναι πάντα εκεί!!!
Ο Χριστός και όλα τα συναισθήματα που η σχέση αυτή κουβαλάει στην ψυχή της δεν έχουν διόλου ξεθωριάσει...
Θυμάται ξεκάθαρα πόσο Τον αγαπά, πόσο και εκείνη -από τον πλάστη της- έχει αγαπηθεί!
Ο Χριστός της είναι πια η συντροφιά της! Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή!!!
